Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Σάββατο 15 Μαΐου 2010

Για την γιορτή σου...



Μάννα... στο χρωστούσα για την γιορτή σου! Δεν ήρθα... Δε σε γιόρτασα...

Τα ιστιοφόρα, το κορίτσι της θάλασσας της Χαρούλας Ηλία - Φράγκου, της φίλης μου... όλα για σένα, έστω και καθυστερημένα।

Δεν προλαβαίνω, μάννα!

Ζω όμως! Νιώθω σα να είμαι στη σκηνή της ζωής, κι ας κουράζομαι πολύ! Είναι μια εμπειρία πρωτόγνωρη। τείνω προς το : "Με γεμίζει και μ' αρέσει!"

Θά ' ρθω μάννα, θα ' ρθω! Με την πρώτη ευκαιρία! Θα με φέρει η θάλασσα...

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

Του κλωσσήματος...

Σάββατο, 08 Μαΐου 2010

Κλώσσα μάννα

Καλή μου, μάννα, δεν σε ξέχασα...
Εσύ ξέρεις καλύτερα...
Έχω απ' τα χιόνια να 'ρθω।
Θα 'ρθω όμως...

Ξέρω, εσύ δεν με παρεξηγείς।
Άκου μάννα, και βιάζομαι...
Τα νέα μας:
Εκείνο το "κεραμίδι" που τόσο ήθελες στην πόλη, τώρα λέει θα γίνει και δικό μου!
Χρειάστηκε να περιμένω είκοσι ολόκληρα χρόνια...

Σα να ήταν χθες!...
Δε θα σου χαρίσω κάτι φέτος που γιορτάζεις। Δεν πρόλαβα। Θα σου γράψω μόνο τις σκέψεις των τελευταίων ημερών:

Κατέληξα στο συμπέρασμα πως η μαννάδες πρέπει να λέγονται "κλώσσες"।
Αυτές είναι που μαζεύουν τα παιδιά και την οικογένεια।
Ο πατέρας... καμία σχέση!
Η γυναίκα και σωστή μάννα το πετυχαίνει αυτό, κι όσο είναι εν ζωή। Μετά, το έργο της είναι "πολύ εύθραυστον"... Εξαρτάται πόσο προσεκτικά θα κρατήσουν το βάζο γαμπροί και νύφες, εγγόνια।
Ανάλογα και τα συμφέροντα!
Αχ! ρε μάννα! Δυσεύρετα τα υλικά του βάζου σου!...
Ακούω τόσες συζητήσεις εκεί στο καφενείο (τα έμαθες τα νέα! ε;) που κοντεύω να χάσω πάσα ιδέα για μερικές μανάδες।
Μη σου τύχει, να λες!

Α, και τ' άλλο! Ο δισέγγονός σου, ίδιος με σένα! Τόσο που δεν τ' αντέχω! Βαφτίζεται। Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να πάω, τελικά। Θα δείξει!
Ευτυχώς που μέσα στα υλικά σου είχες και την κατανόηση και με νιώθουν। Έτσι κι αλλιώς, εμείς μάθαμε καλά την απόσταση...
Ευτυχώς, την χιλιομετρική!
Την άλλη, δεν την φοβόμαστε...

Εδώ εσύ είσαι στον ουρανό... κι είσαι απέναντί μου!
Τι να λέμε, τώρα;
Στην υγειά μας, μάννα!
Ακόμα ν' αδειάσει εκείνο το ποτήρι;

Σάββατο 17 Απριλίου 2010

Εντός θέματος

Αφορά μάννες...

6 λεπτά ... ζωής...

Δεν βρίσκω λόγια για να ευχαριστήσω τον τρυποκάρυδο για την ευκαιρία που μου έδωσε να δω αυτό το βίντεο!
Χαμένος όποιος δεν διαθέσει 6 λεπτά απ' τη ζωή του για να το δει ολόκληρο...

Εδώ θα το δείτε με φυσικούς ήχους.

Τ' αφιερώνω στην κόρη μου για τον προχθεσινό παραλογισμό μου...

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Λένε για σένα...

Τρίτη, 09 Μαρτίου 2010


Λένε για σένα, μάννα...





Εκείνες οι "τρισάγιες" μάνες...
ΘΕΣΣΑΛΙΑ, Διαδρομές, Γιώργος Θωμάς... ο φίλος σου, ο δάσκαλος που του πήγαινες κάποτε χόρτα...

Σε θυμάται γλυκά και μαζί σου και μένα, κι ας μην έχουμε ακόμα γνωριστεί!

Για μένα λένε:

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Εκείνες οι τρισάγιες μανάδες - Γιώργος Θωμάς

Όταν λέω εγώ πως "είσαι εδώ!" δεν με πιστεύουν!

"Εκείνες οι τρισάγιες μάνες" έγραψε ο Γιώργος Θωμάς στην ΘΕΣΣΑΛΙΑ και ξέρεις, μάννα... είχε κι εσένα μέσα!

ΘΕΣΣΑΛΙΑ, Διαδρομές, 7/3/2010 σελ. 13

Αιωνία η μνήμη σου, μάννα!

Αυτό ήθελα!

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Της Γιώτας η ΤΙΜΗ!

25 Φεβ 2010

Ο ΄ΕΚΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ, Ο Κύκλος των νεανικών οραμάτων



ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ "Μ Α Ν Ν Α"
την κυρα-Αφροδή, λατρεμμένη μητέρα του "κυκλάμινου"
όπου τροφή στην ζωή της
ήταν η αγάπη στα παιδιά
και η σωστή διαπαιδαγωγησή τους
ώστε να γίνουν υγιή μέλη
της κοινωνίας ...
**********
Τ' όραμα,
όπως κι καρδιά,
έχουν δικό τους κόσμο.
Τόλμη να έχεις και ψυχή,
αν θέλεις να τ' αγγίξεις.
Μόνο τον δρόμο χάραξε
...'τι επιστροφή δεν έχει.
Γιώτα Στρατή
Το έργο,
χρωστάει την παρουσία του στον αξιότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου "Σάντα Μπάρμπαρα", στην Καλιφόρνια,
κύριο David C. Young,
o οποίος ήταν καλεσμένος από το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας
στην Νέα Υόρκη, να μιλήσει για τους "Ολυμπιακούς"
και ταυτόχρονα
να παρουσιάσει το αμφιλεγόμενο βιβλίο του
"The Modern Olympics"
a Struggle for Revival, by the Johns Hopkins Univerisity Press, 1996.
Η επίσημη εκδήλωση, την οποίαν πλαισίωναν
ο Εντιμότατος Πρέσβης της Ελλάδας στις ΗΠΑ
κ. Γεώργιος Σαββαϊδης,
οι αντιπρόσωποι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,
το Ίδρυμα Ευρωπαϊκών Σπουδών
-σε άριστο συδιασμό με την Έκθεση Βιβλίου
από 25 Ευρωπαϊκά Κράτη-
έλαβε χώρα στη Μεγάλη Ροτόντα του Πανεπιστημίου Κολούμπια
της Νέας Υόρκης, την 15η Μαϊου, 2003.
Ο κ. Γιανγκ,
(κάποιας προχωρημένης ηλικίας, με τον ενθουσιασμό ενός νεανία, όπως... δηλώνει και το επώνυμό του) συχνά διάνθιζε την γλαφυρή ομιλία του με Ελληνικές λέξεις και -παρ' ότι το δεξί του χέρι ήταν στο γύψο μέχρι τον αγκώνα- κινούσε το σώμα του και χειρονομούσε λες και ήταν γνήσιος Έλληνας...
Μετά το πέρας της αμφιλεγόμενης μα εξαιρετικά ενδιαφέρουσας διάλεξης, κατάφερα να τον πλησιάσω, και καθώς μάζευε τα χαρτιά του, του μίλησα για το θεατρικό μου "Ο ΄Εκτος Κύκλος"...
με ρώτησε "-γιατί δεν ...φτάνουν οι πέντε;.." κι απήντησα ότι ο έκτος κύκλος συμπληρώνει τα όνειρα των νέων, και την θέση τους στην κοινωνία...
Συνέχισα λίγο από την ιστορία του νεαρού αθλητή (από κάποιο χωριό της Καστοριάς...) όπου η λαμπρή νίκη του και οι αρνητικές απόψεις του για τον Βαρώνο Πιερ ντε Κουμπερτέν, συζητήθηκε σε αποκλειστικότητα σε διεθνές κανάλι, με παλαίμαχο δημοσιογράφο...
(Στην έρευνά μου, αναφέρομαι για την εποχή του 1860, με τον Βασιλιά Γεώργιο, τους τρεις Υπουργούς που διέμεναν στο Λονδίνο (Δημήτριος Βικέλας, Χαρίλαος Τρικούπης και Ιωάννης Γεννάδιος) και τον ρόλο που έπαιξε ο φιλόδοξος μα και δολοπλόκος Βαρώνος...)
...και ξέρετε, τελικά, τί μου είπε;
"Ου το νικάς περί πλείστου ποιητέον,
αλλά του αγωνίζεσθαι εντίμως "
στην Ελληνική Γλώσσα!!!
Μεταξύ άλλων, τον βεβαίωσα ότι και το δικό μου βιβλίο θα δει γρήγορα το φως της ημέρας...
"Ο Έκτος Κύκλος"
Είναι αφιερωμένο στον εξαίρετο Γενικό Πρόξενο μας
(τότε) στην Νέα Υόρκη, κύριο Δημήτρη Πλατή
(ο οποίος έχει ρίζες από τα Καλάβρυτα,
επαρχία Καλαβρύτων και Αιγιαλείας)
και φυσικά στον διανοούμενο καθηγητή
κ. Ντέιβιντ σι. Γιανγκ
Με την διεξαγωγή των "Ολυμπιακών" στο Βαβκούβερ,
ήταν μια ευκαιρία να σας παρουσιάσω κάτι δικό μου...
Χάρισε μέρες επιτυχίας και συγκίνησης
τόσο όταν παρουσιάστηκε στο Ίδρυμα Κώστα Αθανασιάδη
όσον και στην Ομοσπονδία Ελληνικών Σωματείων Μείζονος Νέας Υόρκης,
τον Μάιο του 2004!
Το δε ποίημά του,
Ωδή στον Ολυμπιονίκη,
ξεσήκωσε τους πάντες στην ειδική εορτή που έγινε στο Κρύσταλ Πάλλας, στην Αστόρια της Νέας Υόρκης...
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
14 ΣΧΟΛΙΑΣΑΝ

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Η Αλήθεια πονά - Γράμμα στη Μάννα με 2ν

Η Αλήθεια πονά - Γράμμα στη Μάννα με 2ν

Είναι περίεργο να διαβάζεις ένα δικό σου πολύ ξεχασμένο και παραμελημένο βιβλίο...
Αυτό το βιβλίο ποτέ δεν το αγάπησα, γιατί με είχε φιμώσει πολύ, τότε...
Ε, στην τρίτη έκδοση, πρόσθεσα κι άλλη ύλη και μου έπεσε πιο ελαφρύ.
Άσε που πλήρωσε άλλος και δεν ζορίστηκα όπως στα άλλα!
(Γειά σου Λευτέρη Καπώνη! Να είσαι πάντα καλά! Υγεία και επιτυχίες!)
Ένιωσα όμως πολύ τρυφερά διαβάζοντάς το, μετά από δώδεκα χρόνια.
Εγώ δεν έχω άλλο αντίτυπο. Ευτυχώς είχε ένα ο γιος μου!















Αυτές τις μέρες μάννα, δεν ξέρω γιατί έβγαινες κι εσύ στην σκηνή...
Δεν άφησες τον παππού μόνο του να πρωταγωνιστήσει...
Σα να ζήλεψες, σα να με προκαλούσες.
Θα τα γράψω όμως, άλλη στιγμή.

Τώρα θα θυμηθούμε την επανάσταση της δεύτερης έκδοσης και μετά να κάνω και την επανάστασή μου πηγαίνοντας στο νέο μπλογκ.

Προχθές, που χάλασε ο καυστήρας κ.λ.π. (τα γράφω στου παππού)

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Ψάξε ψάξε... δεν θα το βρεις!

Μια και βρέθηκα εδώ απόψε, ξημερώματα δηλαδή, ας γράψω κι αυτό που συνέβη προχθές.
Αν έγραφα τα προφορικά...
Άστο μάννα!
Βρήκα λοιπόν την Βίκυ. Μου είχε πει απ' το καλοκαίρι ότι το διάβασε σε μια νύχτα και έκλαιγε για μια βδομάδα, ότι έχει διαβάσει μόνο δυο βιβλία στη ζωή της (είναι 40 και...), ότι το ένα ήταν φιλοσοφίας και το άλλο το δικό σου. Ξεκίνησε να διαβάσει πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν τσουλούσε...
Τέλος πάντων, θέλει και του πατέρα. Θα δω αν θα της το δώσω νωρίτερα...
Πάμε παρακάτω.
Εκείνο που της έκανε εντύπωση είναι (εμένα καθόλου, γιατί πριν 10 χρόνια είχα το άλλο της Καβάλας και της Γερμανίας και άλλα) που είπε σε έναν γνωστό της, που τηλεφωνήθηκε για τις γιορτές:
"Εγώ δεν διαβάζω, αλλά έχω να σου δώσω ένα βιβλίο να διαβάσεις, να πάθεις πλάκα!Θα κλαις για μια βδομάδα!"
"Σιγά! Πως το λένε;"
"Γράμμα στη μάννα με δύο ν"
"Ε, δεν το πιστεύω! Το' χω ακούσει! Χρόνια ψάχνω γι' αυτό το βιβλίο!"

Ε, τι να συνεχίσω; Στίγμα έδωσα ότι είσαι ζωντανή...
Είχε μια χαρά η Βίκυ, λες και ανακάλυψε την Αμερική!
Αν τα γράψω όλα όσα μου λένε, θα πουν ότι καβάλησα καλάμια.
Ο χρόνος θα δείξει... μάννα!
Είναι άλλωστε γραμμένα, αλλού...

Τα χαρτιά λένε...

Τετάρτη, 23 Δεκεμβρίου 2009

Α, ρε μάννα, Αθάνατη!

Δεκαοχτώ χρόνια μετά, έπρεπε να αποδείξω πάλι, πως δεν είσαι Εδώ! Και τα χαρτιά και η γραφειοκρατία και τα ανθρώπινα λάθη να επιμένουν: πως είσαι!

Μ' άρεσε!...
Αντί να νευριάσω, χαμογελούσα.
Α, ρε μάννα!
Τι σαν μου έδωσε μια ευγενέστατη κυρία στο τέλος πέντε αντίγραφα της ληξιαρχικής πράξης θανάτου;
Ούτε που τα κοίταξα.
Εγώ ξέρω πως είσαι: Εδώ!
Άλλοι μπερδεύτηκαν...
Αυτοί που χάνονται στα χαρτιά.
Άλλωστε, επίσημο χαρτί ήταν και το προηγούμενο που διαβεβαίωνε πως:
"... η Αφροδίτη Σταματίου ή Δεσπότη Δεν απεβίωσε..."

Έχω στα χέρια μου δυο χαρτιά σφραγισμένα. Το ένα λέει: "ΟΧΙ!", τα πέντε λένε: "Ναι"!

Αν φωτοτυπήσω το πρώτο 100 φορές, νικήσαμε ΜΑΝΝΑ!

Είναι η δεύτερη φορά.
Την πρώτη... στο χωριό... φαινόσουνα ακόμα... "ζωντανή"!
Μετά το χαρτί... σε "διαγράψανε...", λέει.
Βαριά η λέξη.

Τώρα: Λάθος. Σωρεία λαθών. "Άμα ξεκινήσει κάτι στραβά..." είπε η γλυκύτατη κυρία.

Μ' άρεσε αυτό το παίδεμα.

Αν υπάρξει και τρίτη, τότε θα τους δώσω τα βιβλία σου! "Ήδη τους είπα πως έχεις αλλάξει τόπο κατοικίας, όπως και το όνομά σου εδώ και 18 ολόκληρα χρόνια. Τώρα σε λένε: "Μάννα με δυο ν" κι αν δεν θέλουν να ξαναεκτεθούν οι Υπηρεσίες... ας φροντίσουν να ενημερώσουν εγκαίρως τα χαρτιά τους...

Παρούσα

Παρασκευή, 11 Δεκεμβρίου 2009

Απουσίες

18 χρόνια μετά…


Σκηνή Χ:

(Στην εκκλησία)


Ιερέας: «Αφροδίτη

Μάννα: «Παρούσα

Ιερέας: «Αφροδίτη, φώναξε και τους άλλους…»

Μάννα: «Εδώ είναι. Περιμένουν…»

Ιερέας: «Δημήτριος!»

Πατέρας: «Παρών!»

Ιερέας: «Αναστάσιος!»

Άλλος πατέρας: «Παρών!»

Ιερέας: «Ελένη!»

Άλλη μάνα: «Παρούσα!»

Ιερέας: «Αιωνία η μνήμη Αυτών!»


ΣΚΗΝΗ Χ1

(Στο ποτάμι)


«…κι έκλαψε μαζί μου ο Θεός, σαν ένας άνθρωπος απλός…»