για την γιορτή της μητέρας, 2008!
http://ioustini.blogspot.com/2008/05/blog-post_11.html
Sunday, May 11, 2008
Γράμμα στη Μάννα με δύο Ν
Αφιερωμένο στη Μελισσούλα και σε όλα τα κορίτσια που γιορτάζουν τις μαννούλες απο μακριά!
Της Ιουστίνης Φραγκούλη
«Μ΄έσφιγγες στην αγκαλιά σου με τα σουφρωμένα και ματωμένα απ΄τις μπουγάδες- χέρια σου και ...ναί είναι αλήθεια. Ντρεπόμουν τότε κι εγώ μαζί σου. Ζήλευα τις νέες και καλοντυμένες μαμάδες. Θα ήθελα τότε κι εσύ να ήσουν έτσι
Το βιβλίο αυτό που το τύλιξα με την αγάπη μου και τις σκέψεις μου, στο χαρίζω και θα ήθελα να φτάσει ως τον ουρανό. Κοντά σου»
Απο το οπισθόφυλλο του βιβλίου της Κατερίνας Παπαθεοδώρου-Σταματίου «Γράμμα στη Μάννα με δύο Ν» (εκδόσεις Καλυδών).
Οι ευχές μου για τις μαννούλες όλου του κόσμου προέρχονται απο την καρδιά μου. Χρόνια πολλά σε όλες και προπάντων στις μαννούλες των ξενητεμένων παιδιών, που νιώθουν τα κομμάτια τους διασκορπισμένα στα σημεία του ορίζοντα. Να τις αγαπάμε τις μαννούλες και να το δείχνουμε συχνά! Το χρειάζονται.Κι εγώ αντί άλλου κομματιού διάλεξα να γράψω για το τρυφερό βιβλίο της Κατερίνας Παπαθεοδώρου-Σταματίου (Κυκλαμινάκι του Βουνού) με τίτλο «Γράμμα στη Μάννα με δύο Ν».
Πρόκειται για μια δραματική αναμέτρηση με την πάλη των συναισθημάτων ενός κοριστιού που μεγάλωσε τα στερημένα μεταπολεμικά χρόνια στη Ζαγορά του Βόλου παλεύοντας να κερδίσει τη ζωή της. Η φτώχεια της οικογένειας, ο αλκοολισμός του πατέρα, τα πολλά παιδιά που σκορπίστηκαν παντού για να βρούν καλύτερη τύχη, η βία, οι φοβίες, ο πόνος, η αμφισβήτηση της ταλαίπωρης ηλικιωμένης μάννας περνούν με απόλυτη ειλικρίνεια σαν ημερολόγιο της Κατερίνας.
Πρόκειται για ένα καθαρτήριο βιβλίο που ξεπλένει την ψυχή της συγγραφέως ρίχνοντας βάλσαμο στις πληγές των κοριτσιών που βίωσαν ακραίες καταστάσεις στη ζωή τους.Ολες οι σκηνές , απο τη γέννηση, το μεγάλωμα στη φτώχεια της Ζαγοράς, η απειλή του ορφανοτροφείου, η βιαιότητα του θείου στο Βόλο κι αργότερα η αρρώστεια και ο θάνατος της μάννας, καθηλώνουν τον αναγνώστη στην εξομολόγηση της Κατερίνας, που κατάφερε να μορφωθεί και να κάνει μια άξια οικογένεια.
Σήμερα είναι μια απο τις πιό δυναμικές μπλόγκερ, που καταθέτει στο ιστολόγιό της λόγια τρυφερά και λουλούδια στη μάννα της, στην οικογένειά της και σε μάς όλους τους μπλογκογείτονες που την λατρεύουμε για τη λεβεντιά της.
Χρόνια πολλά Κυκλαμινάκι, να σε χαιρόμαστε όλοι!
Χρόνια πολλά μαννούλες του κόσμου!
http://www.blogger.com/profile/03242909369686024541
Posted by Ιουστίνη Φραγκούλη at 4:58 AM
18 comments:
δεσποιναριον said...
Μπραβο στην Κατερινιω. Ειμαι σιγουρη οτι η μαννα της την καμαρωνει απο ψηλα. Κι απο μενα Χρονια πολλα σε ολες τις μανουλες.
May 11, 2008 5:55 AM
Ιουστίνη Φραγκούλη said...
Χρόνια πολλά και σε σένα,Μικρή κοκέτα της Ουάσιγκτον. Λέω να την κάνω σιγά-σιγά , λέω να την κάνω. Πάω κομμωτήριο, μετά χορωδία και μετά δείπνο με άντρες. Τέλος, ΄πήρα μια τεράστια ανθοδέσμη απο τα αγόρια και βλέπω στα κουτιά δωράκια.Θα σου τα πώ τα μυστικά.ΥΓ. Ξέχασα να σου πώ ότι έχουν συρρεύσει εδώ διάφοροι πανεπιστημιακοί και άλλοι που πρέπει να τους τρέχω σημερα. Κι επιπλέον πρέπει να πάω και στο σύλλγοο Ζακυνθίων να σπάσω αυγά! Busyyyyyyyyyyyyyy!Τρέχω η Βέγγος!
May 11, 2008 6:02 AM
melissoula said...
Ιουστινάκι,σ'ευχαριστώ από την καρδιά μου απολύτως ειλικρινά! Ετοιμαζόμουν να πάω μια βόλτα στα βουνά αλλά συννέφιασε και η βόλτα αναβλήθηκε, προτίμησα τη βεράντα μου, και την παρέα που τελικά μαζεύτηκαν εδώ να πιούμε ένα λευκό μαγικό βουνό αφού δεν το περπατάμε. Ήρθα σπίτι σου και βρήκα αυτό το κείμενο. Το πρωί ήσουν εσύ εδώ με το γράμμα της κυρίας Τζένης...Δεν έχει σημασία καμιά αν τα χέρια της είναι απαλά γιατί το χάδι της είναι πάντα βελουδένιο. Δεν έχει σημασία αν έχει ακαδημαϊκή παιδεία γιατί τα λόγια της είναι πάντα γλυκά.Δεν έχει σημασία αν είναι περιποιημένη γιατί στα μάτια των παιδιών της είναι πάντα όμορφη.Από τα 18 μου ζω μακριά της, η σκέψη μου, τα ονειρά μου είναι πάντα εκεί όμως μαζί της. Κάθε στιγμή. Ξέρω πως δεν έχει ανάγκη αλλά θέλω τις μικρές της καθημερινές πολυτέλειες να της τις προσφέρω εγώ. Το κομμωτήριο της, τα φουλάρια της, τις τσάντες της, τις καρφίτσες που στολίζουν τα παλτό της. Όλα αυτά τα μάταια γυναικεία. Είναι το ελάχιστο και πιο ασήμαντο ίσως που μπορώ να κάνω για όλη την αγάπη που μας έδωσε και συνεχίζει να μας δίνει. Ποτέ δεν μου φτάνουν οι λέξεις κι οι αγκαλιές να της πω πόσο πολύ την αγαπάω. Η μεγαλύτερη στιγμή γαλήνης και ευτυχίας είναι όταν είμαι σπίτι μας και πίνουμε το πρωινό μας καφεδάκι μαζί στην αυλή μας. Τρέμω στην ιδέα μη μου πάθει κάτι, κάθε μέρα ευχαριστώ το Θεό που μου την έχει καλά και μπορώ να την ακούω έστω κι από το τηλέφωνο.Χρόνια πολλά σε όλες σας!Σε φιλώ γλυκάμελισσούλαυγ. δες τώρα, αναρωτιέται η παρέα γιατί κλαίει η μελισσούλα...άντε να εξηγήσεις :)Καλή διασκέδαση απόψε!!!
May 11, 2008 7:25 AM
Penelope said...
Ioυστινάκι σε ευχαριστώ πολύ και σε εσένα χρόνια πολλά ! φιλιά Πηνελόπη
May 11, 2008 8:00 AM
Ιουστίνη Φραγκούλη said...
Μελισσούλα γλυκειά,Ναί, να τις έχει ο Θεός καλά τις μαννούλες να τις ακούμε έστω κι απ το τηλέφωνο. Κι εγώ επαρχιωτάκι ήμουν και της έφυγα στα 18. Και ποτέ δεν κατάλαβα τον πόνο της που εμείς (και οι τρείς) αναχωρούσαμε για την Αθήνα μες στη χαρά και τον ενθουσιασμό για τη μεγάλη πόλη.Τώρα που ο Αλεξανδρίνος πλησιάζει να διαλέξει σε ποιό πανεπιστήμιο θα πάει, έχω πέσει σε μαρασμό. Δεν θα αντέξω να μην ανοίγει καθέ μέρα η πόρτα να βλέπω τη μουρίτσα του. Κι όμως οι μαμάδες άnτεξαν κι αντέχουν.Οι άνδρες περνούν μαμά!Φιλιά σου και περιμένω ανυπόμονα να σε σφίξω στην αγκαλιά μου. Στο τριπάκι και ο Τέντυ.Φιλάκια
May 11, 2008 2:41 PM
Ιουστίνη Φραγκούλη said...
Πηνελόπη γλυκειά, Πώς πέρασες τη μέρα; Σε περιποιήθηκαν ο Τζόνι και τα Αλβιονάκια; Ελπίζω ο καιρός να ήταν μαζί σας.Φιλιά
May 11, 2008 2:42 PM
κυκλάμινο said...
Ιουστίνη μου... σ' ευχαριστώ!!!Δεν έχω λόγια απόψε. Τα έχασα.Θα πάθω και τίποτα! Ήταν πολύ δυνατή η μέρα σήμερα στη Ζαγορά, έγραψες κι εσύ δυνατό επίλογο, άντε ν' αντέξω αύριο πάλι την σκληρή πραγματικότητα των 9ήμερων, συν 100 καλεσμένους.Μ' έστειλες, λέμε! Μόνο που δεν είπες ότι είναι στις αποθήκες...Φιλάκια το κορίτσι μου! Να είσαι πάντα καλά!Σ' ευχαριστώ... Το εννοεί η ψυχή μου!
May 11, 2008 4:11 PM
Φωτεινή S said...
Ιουστίνη μου γλυκιά,χρόνια μας πολλά!Σ' ευχαριστώ που τίμησες τη φιλενάδα μας μέσ' στον πόνο της απώλειάς της.Σήμερα είχε την τιμητική της.Άρθρο της στην εφημερίδα για τη μάνα,ομιλία στη Ζαγορά στη γιορτή της μητέρας από την ένωση γυναικών και τρίτωσε με την ανάρτησή σου.Πολλά πολλά φιλάκια!
May 11, 2008 4:11 PM
melissoula said...
'Στο τριπάκι και ο Τεντ'ανυπομονώ να γνωρίσω αυτόν τον άντρα που ...προσφέρει τον ώμο του να στηριζόμαστε όλες!
May 12, 2008 2:41 AM
Ιουστίνη Φραγκούλη said...
Αγαπημένο Κυκλαμινάκι,Εμείς οι δημοσιογράφοι έχουμε το ψώνιο της επικαιρότητας. Απο καιρό έχω διαβάσει το βιβλίο σου κι έχω κλάψει γιατί η ζωή είναι άδικη και άνιση. Αλλά έχω απο την άλλη χαρεί που γνώρισα μια αληθινή γυναίκα-αγωνίστρια.Νάσαι καλά, να σου έρθουν όλα υπέροχα στη ζωή σου.ΦιλιάΙουστίνη
May 12, 2008 7:32 AM
Ιουστίνη Φραγκούλη said...
Γενναιόδωρη Φωτεινούλα,Της αξίζουν αυτά και περισσότερα της Κατερίνας μας, γιατί έχει παλέψει και παλεύει κάθε μέρα για να κερδίσει τη θέση της στη ζωή. Κατάφερε να νικήσει όλες τις αντιξοότητες και να πορευθεί δημιουργικά και αγαπητικά για τους γύρω της.Είμαι περήφανη που την έχω φιλενάδα μου.ΦιλιάΙουστίνη
May 12, 2008 7:35 AM
Ιουστίνη Φραγκούλη said...
Α! ναι, θα γνωρίσεις τον γενναιόδωρο πρίγκηπά μου. Ελεγε χθές σε φίλους΄: και πάπ! μέσα στη μέση της μέρας έρχεται ένα μήνυμα, όπου μου γράφει (η Ιουστίνη) κλείσε στη Ζυρίχη την Παρασκευή το βράδυ γιατί θα έχουμε δείπνο με τη φίλη μου της μπλόγκερ, ονόματι Μελισσούλα. Και φυσικά έκλεισε για να σε απολαύσουμε αγαπημένη μου.Φιλιά απο το σπίτι στο βουνό, όπου γράφω αλύπητα.Ιουστίνη
May 12, 2008 7:38 AM
melissoula said...
πως να σου χαλάσει χατήρι εσένα? με τιμάτε ιδιαιτέρως!γράψε αλύπητα γιατί περιμένουμε...
May 12, 2008 8:47 AM
melissoula said...
This post has been removed by the author.
May 12, 2008 8:47 AM
κυκλάμινο said...
Είχα μια φίλη που δεν ζει πια και με έλεγε πριγκηπέσσα της... Εγώ θα σε πω βασίλισσά μου!Φιλιά της!Σε αντέγραψα και οριζοντίως και καθέτως!Ευχαριστώ...Γενικώς! Πιάνει και τα σχόλια...Καλό ξημέρωμα!
May 12, 2008 3:23 PM
Ιουστίνη Φραγκούλη said...
Κυκλαμινάκι μου,Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι με τη χαρά σου. Σου αξίζει η καταξίωση, γιατί πάλεψες και νίκησες.Και κατάφερες να κάνεις μόνη σου τον απολογισμό σου στη μάννα σου, πράγμα που δεν τολμούμε όλοι.Νάσαι καλά πριγκηπέσσα μας!Ιουστίνη
May 12, 2008 3:35 PM
δεσποιναριον said...
Καλημερα νυσταγμενη αλλα απο καρδιας!
May 13, 2008 3:15 AM
κυκλάμινο said...
ΙΟυστινάκι μου, στην Αβάνα θα είχα πάει απ' τις 23 Απρίλη!Έλεος! Μου φέραν το άλλο, μα όχι το δικό σου! Τώρα θα μου το φέρουν με κούριερ!Δεν φταίνε κι αυτοί! Γιορτές, απεργίες...Υπομονή!Φιλάκια πολλά πολλά!
May 14, 2008 5:12 PM
